Van glasvijl tot een bezoekje bij de schoonheidsspecialiste

Voor wie mij een beetje kent, ik hou van er verzorgd uit te zien, maar niet teveel opsmuk. Ik verzorg mijzelf wel goed genoeg, maar al die sauna's en schoonheidsspecialisten trekken mij absoluut niet. Hoe ben ik daar dan nu in verzeild, zou je denken? Van glasvijlen, naar haarmaskers, hielencrème en nu zelfs mijn eerste stap gezet in een schoonheidssalon... 

Je kunt wel merken dat ik 46 ben, nietwaar? Maar goed... soms doe je iets voor het eerst, maar weet je na afloop gelijk waarom jij dat nooit eerder hebt gedaan en twijfel je of het ooit nog wel eens herhaald gaat worden... 

Eczeem

Beginnend bij het begin. Volgens mij heb ik niet eerder geschreven dat ik eczeem heb. Constitutioneel eczeem, oftewel, zoals een arts eens vrolijk aan mij bekend maakte: je bent ermee geboren en je gaat ermee dood. Lekker opbeurend 😝. Maar... ik had er gek genoeg wel wat aan. Ik leerde vanaf dat moment dat het vechten voor verbetering, echt een hopeloze zaak was en dat ik mij gewoon moest richten op het draagbaar houden van de dagelijkse jeuk. Want, heb ik namelijk 1 plekje weg gekregen, dan kan er weer ergens anders een nieuw plekje ontstaan. Kriebeldekriebel hou ik altijd.

Dat betekent dat ik mijn handen heel vaak moet invetten, mijn gezicht met iets anders (en dat afwisselend anders gaat het ook fout) en na het douchen ook. Tussendoor steeds mijn handen wassen want als ik met het verkeerde aan mijn gezicht zit of als er iets anders op mijn handen komt wat de bedoeling is, dan gaat het ook mis. Een heel gedoe, vooral op vakantie best vervelend, maar de gevolgen als ik het niet doe, merk ik al na een paar minuten. Voor wie eczeem heeft, weet dat dit gewoon op den duur een vast ritueel wordt en dat als je je normaal gedraagt, de meeste mensen niet eens weten dat je het hebt. Sterker nog, ik krijg regelmatig de vraag hoe mijn huid er zo goed uit blijft zien ondanks mijn leeftijd (en dan weten ze nog niet eens dat ik eczeem heb😉) 

Afijn. Dus, mijn mede eczeemgenoten zullen begrijpen dat ik echt het motto heb van niet teveel gedoe en vooral geen "polonaise aan mijn lijf"...

Hoofdhuid

Maar, wat nu als je, na een val op je hoofd en een hoofdwond, nu ineens steeds zoveel jeuk op je hoofdhuid hebt? Dat wil niemand, en iemand als ik al helemaal niet. Twee keer kuur met schimmelshampoo... niks. En toen kwam ik op een blog waar werd gewaarschuwd voor SLS & SLES (sodium lauryl sulfaat & sodium laureth sulfaat) wat er bijv. voor zorgt dat de shampoos zo lekker schuimen. Op zoek gegaan, lijstjes bijgehouden van prijzen en een tijdlang de HEMA-shampoo's gebruikt die inderdaad de jeuk behapbaar hielden. Maar nu zijn ze ineens verdwenen. En de vervanger vind ik echt niet zo lekker... 

Opnieuw gedoe en weer een stukje onzekerheid erbij. Tot ik van kapster Yina een 'chicodepieko' shampoo en... jawel... haarmasker kreeg voor mijn verjaardag... Nou, die heb ik nu al een paar weken gebruikt en dat is echt super. Jeuk is nagenoeg weg... Heerlijk.

Nagels

Maar, tussen deze luxe douchebeurten door, gaat het gewone leven ook verder. En ja hoor... daar klap ik weer eens een nageltje dubbel en scheurt die weer af. Balen omdat die nét weer ff wat langer en netter was. Dus nee: ik bijt geen nagels! 

Weet je, ooit vertelde iemand dat er zoveel bacteriën, schimmels en viezigheid onder je nagel kan zitten, dat het afbijten van een nagel net zo vies is als het aflikken van een wc-bril. jakkes!!! Die heb ik vaak ik de klas verteld, in de hoop dat het nagelbijters wat zou afremmen... hihihi... ooit een groene puber gezien? Hahaha... 

Afijn, in een gesprek hierover met Liz, vroeg ze mij of ik, gezien ik zulke dunne nagels had, ooit wel eens gedacht had aan een... glasvijl... 

Glasvijl???? Nee, nooit van zoiets gehoord. Vervolgens kreeg ik zowat een hartverzakking toen ik prijzen van 18€ of hoger op internet zag. Maar dat viel dus mee. Volgens Liz kon ik gewoon bij de Hema langs.

Dus ging ik op haar aanraden een glasvijl kopen bij de Hema. Ze attendeerde mij erop dat je daar anders mee vijlt dan met "gewone vijlen". Zoekende op internet, kwam ik bij een filmpje over hoe je nou moest vijlen en wat nou een glasvijl anders maakt dan andere vijlen. En zie: mijn nagels zien er al een paar weken veel rustiger uit, en vanaf de eerste keer vijlen waren ze al gelijk minder scherp! Yesss... happy me 💃 (dankjewel, Liz!)

Voeten

Tja, en nu zijn we bij de voeten. Een paar jaar geleden had ik ineens inspiratie om mijn hielen eens netjes te vijlen. Eerst heel voorzichtig, maar ondertussen heb ik gemerkt dat alles wat ik eraf haal, weer even hard terugkomt. Heel logisch eigenlijk, want eelt ontstaat door wrijving. En wat doe je met je vijl? Precies! Maar nu begonnen mijn hielen steeds meer te jeuken! Vreselijk. Ik dacht dat ik gek werd! Dus, ondanks dat ik weet dat er tussen veel zin, ook veel onzin op internet staat, ging ik toch op zoek naar wat het mogelijk kon zijn en hoe ik dat zou kunnen aanpakken. Dus lees ik over voetenbadjes in Listerine. Juist: waar je je mond mee spoelt. Datte. 

Dus, een paar keer zo'n voetenbadje klaargemaakt. In de winter in een lekker warm badje, in de zomer in koud water. Heerlijk was dat wel, maar... ondanks dat ik zo mooi al het dode materiaal eraf kon wrijven, bijvoorbeeld met een puimsteentje, schoot ik er kwa jeuk nog steeds helemaal niets mee op. 

Dus lees ik verder over dat het mogelijk erg droog kon zijn en dit verzorgd moet worden met hielencrème. Een aantal weken, na het douchen lekker vet ingesmeerd en gelijk sokken aan en sloffen zodat ik niet ga stempelen op de mooie vloer 😉. Het hielp niks. Groeven zaten er nog steeds in, ondanks dat ik het ook heel af en toe bijvijlde en kort met puimsteentje bewerkte. 

Vervolgens las ik ergens dat als je niet gelijkmatig vijlde en dus het ene deel van het eelt iets dikker bleef dan het andere, dat het ook groefvorming kon stimuleren en dus de jeuk. Dus hup... ik weer gelijkmatig vijlen. Ik werd er moe van!

Dus, ik terug naar Liz, die mij adviseerde om eens bij... jawel daar komt ie dan... een pedicure binnen te stappen. Wel handig als die ook abn spreekt, omdat het mij niet eens gaat om een behandeling, alswel om al mijn vragen en onzekerheden weg te halen...

Onlangs kwam ik ook op een interessante site over verdikte nagels. En ik maar denken dat dat altijd schimmelnagels zijn. Dat blijkt dus van niet. Hoppa. Eén probleem weer opgelost: gewoon teennagel dunner vijlen en netjes bijhouden. Heerlijk. En ook mijn ingegroeide nagel voelde ik bijna niet meer omdat ik ooit las dat het knippen van de nagels, je nagels juist scherper maakt en dat je juist moet vijlen! Binnenkort ga ik dus een nieuwe proberen: vijlen met de glasvijl. Joepie... 

Schoonheidspecialiste: pedicure

En daar ga ik dan. Vol goede moed naar binnen gestapt bij een beautysalon en een afspraak gemaakt. Heb verteld dat het mij vooral ging om vragen te kunnen stellen over het behandelen en onderhouden van eelt aan mijn hielen. Een medische behandeling zou dan het beste zijn (lekker, heb ik weer: de duurste!😡). Op mijn vraag wat er dan anders zou zijn, werd uitgelegd dat te maken had met dat ik dan zeker weet dat diegene die mij zou behandelen eventueel zou kunnen snijden.

SNIJDEN???????

O gelukkig, als ik dat niet zou willen, kon ik dat gewoon ter plekke aangeven... Pfffftttt...

Zo gezegd, zo gedaan. De week daarop was mijn afspraak. Dagen ervoor had er asbestsanering in ons huis plaatsgevonden en daarna gedoe met de watermeter... dus... ik had mezelf voorgenomen om eens lekker ontspannen iets voor mijzelf te doen, ondanks dat ik mij wel wat ongemakkelijk voelde met de prijs. Maar goed. Ik ging er vanuit dat het zeker de moeite waard kon zijn als ik vol met deskundige aan-, en afraders weer thuis zelf aan de slag zou kunnen.

Toen ik binnenstapte en wat meiden mij gezellig vanachter de balie aanspraken of ik een afspraak had, voelde ik mij ineens niet meer zo op mijn gemak. Ik voelde me een indringer. Hier hoorde ik niet en wilde hier niet horen. Maar ik moest gewoon doorzetten. Omdat ik wist dat ik mijn handen daar moest desinfecteren i.v.m. coronamaatregelen (zie mijn blog over coronamaatregelen), had ik daarvoor al mijn latex handschoentjes aangetrokken. Vreselijk die dingen, maar veel erger is het desinfecteren - 20 minuten later staan de tranen dan nog in mijn ogen van het prikken in mijn minuscule wondjes! 

Eerst kon ik, terwijl ik de ogen in mijn rug voelde, het pompje met alcohol niet vinden. Gênant! Vervolgens mocht ik zelf mijn jas uittrekken (eh... waar??? Alles overweldigde me!) en toen kreeg ik de instructie om daar (waar??) met mijn voeten in een badje te gaan zitten. Ik zag nergens een badje, dus ik gaf aan dat dit allemaal heel nieuw voor me was en ik geen flauw idee heb wat ik moet doen. Netjes, maar niet bijzonder vriendelijk, werd ik gewezen op de kapstok en op het voetenbadje. 

OK... en wat nu? Is het de bedoeling dat ik nu die tredes op ga en daar boven zitten? En waar laat ik mijn schoenen? Mag ik wel met schoenen aan door de salon lopen? Omdat ik te onzeker was, vroeg ik even toch nog een keer bevestiging. O gelukkig. Het klopte dus wel. 

Ik laat mijn gympen maar op de vloer staan, in een hoekje (als ze niet goed staan, dan zal zij ze vast wel anders zetten) en ging in het badje zitten. Beetje lauw. Lekker. Het voelde wel alsof er een spulletje in zat. Nou ja, mijn voeten kunnen gelukkig wel wat hebben, dus laat ik maar lekker gaan ontspannen. Zo meteen zal ze wellicht mijn hiel aanpakken dus nu ff rust... hihihi... 

Omdat ik dit allemaal best spannend vond, wilde ik mijn trui uittrekken. Maar ja, hoe meer ik uittrek, hoe meer ik mee moet slepen als mijn voeten geweekt zijn. Of ik wat wilde drinken? Wat lief? Thee was mij te heet en ik zou daar van die gezonde groene thee verwachten (jakkes) dus, nee hoor: water is lekker. Voordat ik een slok nam, kreeg ik te horen dat er sinaasappel inzat. Het moet niet gekker worden... Welja... laat maar proeven... Mmmm... het viel mee... 

Ok. Ze ging zitten. Ze, geen idee hoe ze heette: ze had zich niet voorgesteld (of ik heb het niet onthouden) en naamkaartjes dragen ze daar kennelijk niet. Ok, beetje onpersoonlijk, maar goed. Of ik de voet op de handdoek wou zetten. Handdoek? O joh... dat is een soort van ministrijkplankje waar je voet op mag. Het andere deel van de handdoek ging over haar schoot. 

Wacht ff... dus zou ik gewoon de hele tijd hier blijven zitten dan? Kennelijk vond ze dat een vreemde vraag waardoor ik opnieuw benadrukte dat ik geen flauw idee had. Ze legde uit dat er verschillende ruimtes waren en dat voor iedere behandeling er een andere ruimte was, en dat als ik ook andere behandelingen had gewild, ik dan wellicht wel had moeten verkassen... Hoe ze dat doen? Dat vertelde ze niet. Ik denk wel dat ze een soort van pantoffeltjes zullen hebben, denk je niet?

Maar wat doet ze nu?? Ze weet toch wel dat dat niet mijn hiel is maar mijn teennagel? Anders wil ik iemand anders, hoor. Maar, eh... ik had toch een medische pedicure besteld? Opnieuw legde ik uit dat het ging over mijn hiel. Maar... kennelijk hoorden de nagels bij de procedure omdat ze gewoon doorging zonder verdere uitleg...

Niet zo goed wetend wat ik hiervan moet denken, probeer ik een gesprek aan te knopen hoe ze hier terecht was gekomen en wat ze het leukst vond om te doen. Het leek alsof ze netjes antwoorde maar geen interesse had in een gesprek. Toen dacht ik eraan om te vragen waarom ze aan mijn nagelriemen aan het plukken was wat eigenlijk helemaal niet zo'n prettig gevoel was. De dode velletjes weghalen. Nou, ik denk dat ik een nieuwe bril nodig heb, want ik zag nergens dode velletjes. Maar goed, zij is de expert. Vervolgens knipte ze mijn nagels. Ook mijn ingegroeide nagel werd vrij diep... geknipt! Hellluuuppp... neeee!! Te laat. Laat maar. Ik vond het allemaal steeds minder leuk, dus bedacht ik een leuke vraag: of er ook vervelende mensen binnenkwamen en waarom ze dan als vervelend ervaren werden. Ook dat onderwerp was zo voorbij...

Toen waren eindelijk mijn hielen aan de beurt. Nee, van ongelijk vijlen had ze nog nooit gehoord. Ik voelde me steeds kleiner worden. Nee, ze had ook nog nooit gehoord van jeukende hielen. Wel zag ze dat ze erg droog waren. (stilte - ik geef op: dit begint erg vervelend te voelen allemaal...) Vervolgens pakte ze een vijl en vijlde er kriskras hier en daar wat vanaf. Ik zag de eeltschilvers door de lucht vliegen. En ik thuis altijd heel netjes een tissue eronder en na afloop goed opruimen... Misschien moest ik ook maar wat ruwer vijlen en niet zo voorzichtig... Maar... het kon nóg erger...

Want toen gebeurde het: ze pakte een spulletje uit een pompflesje en hup... wreef ze keihard over mijn voet. Misschien deed ze het wel voorzichtig maar dit voelde als zijnde keihard, want het deed echt zeer (en onder mijn voetzool kietelde het ook nog eens). Ik vroeg wat ze nu deed omdat dit zeer deed en niet prettig was en toen zei ze, terwijl ze lekker doorging: dit is scrubben. De tranen stonden bijna in mijn ogen. Wat nou: "ff lekker laten verwennen"?? Maar... misschien had ik zo meteen wel ff een lekker schoon gevoel als ik thuis zou komen. Daar zou ik maar vanuit gaan. 

Ook om mijzelf af te leiden vroeg ik of ze nog adviezen had over mijn nagels en hoe het kon dat die van mijn handen zo snel afbraken maar van mijn voeten juist soms té stevig was. Ze gaf aan dat dat altijd zo was omdat de nagels van de voeten wel tegen een stootje konden. Nou, die logica ontging mij een beetje, maar ik was een beetje moe aan het worden. Ik gaf aan dat ik ook wel nagelverharder had gebruikt en dat dat niet werkte. Of ik alle stappen daarmee had gevolgd? Stappen?????? (hoe dom kan een mens zich voelen: ben je 46 en weet je dit niet eens). Ondertussen was ik ook erg benieuw wat ze met mijn verdikte nagels zou doen. Wat denk je?

Helemaal niets. Ja, wel wat ze met die andere nagels deed, maar niets bijzonders omdat ze dikker waren. En nu??

Zo, terug in het voetenbadje. Dat was beter. Nu deed ze met een kwastje heel slordig wat kloddertjes wat leek op nagelolie op en vooral naast mijn teennagels. Ik nam me maar voor om dat thuis maar ff dunnetjes over te doen en dan netjes in te masseren zoals ik doe als ik nagelolie gebruik. Helemaal omdat ze zo erg aan het plukken is geweest en ik hier echt geen eczeemplekken bij wil hebben! Na 3 tellen was ze klaar en smeerde ze mijn voet in met een schuimend cremmetje. Dat voelde veel prettiger aan. 

Vervolgens werd het een beetje afgedept en terwijl ze opstond zei ze dat ik mijn schoenen aan mocht trekken...

Wat?? 

Alles was nog nat!! Heb ik jarenlang aan mijn leerlingen verteld hoe belangrijk het is dat je voeten tussen de tenen ook droog zouden zijn... en nu moet ik voor mijn gevoel kletsnat in mijn schoenen stappen?? Dit is toch niet serieus, hé? Wat nou als ik hierna naar mijn werk had gemoeten???

Dus vraag ik "hoe moet dat nu dan?" Als antwoord kreeg ik "gewoon sokken aantrekken en schoenen aan". "Maar... ze zijn nog erg nat!", zei ik, ondanks dat ik die opmerking best denigrerend vond, eigenlijk. Terwijl ze wegliep (naar de kassa, bleek later) zei ze dat als ik dat prettiger vond, ik nog wel ff mocht blijven zitten om ze te laten drogen. Ik was uit het veld geslagen, dus ben alleen daarom nog even blijven zitten, maar ik voelde me inmiddels zo rot en plompverloren dat ik die klant die tegenover mij zat en haar nagels aan het laten doen was, verbaasd aankeek en toen maar ff met de handdoek afgedept en de klodders creme ook maar ff weggeveegd. Tot ik naar beneden keek: zou ze echt bedoeld hebben dat ik met mijn weke, nog natte en ingecremde voeten over dat trappetje zou lopen waar misschien even later weer iemand anders op zou moeten lopen? En de vloer dan, waar ik even hiervoor nog met mijn buitenschoenen gelopen had? 

Nou weet je, het huilen stond me inmiddels nader dan het lachen dus ik heb gewoon mijn inmiddels weer zanderige, natte voeten in mijn sokken gedaan en mijn gympen aangedaan. Ik moest afrekenen en weg hier. Omdat er uiteindelijk niks gesneden hoefde te worden, heeft ze me de prijs gerekend van een gewone pedicure. Ondanks dat ik daar heel blij mee was, had ik de energie niet meer om daar uitbundig op te reageren. Ik vroeg nog wel hoeveel de hydraterende creme kostte die ik voor mijn hielen zou kunnen gebruiken: 20€. Nou, mij niet gezien dus. Betaald, jas aan en heel snel naar huis.

Thuis heb ik heerlijk mijn voeten schoongemaakt en mijn sokken en schoenen laten drogen. Toen mijn teennagels ingewreven met nagelolie en weer opnieuw gelakt. Want "nee, lakken had ik er niet bij gevraagd" (daar had ik nl geen vragen over, dat doe ik op mijn eigen manier!). Vervolgens heb ik op internet gezocht naar de zgn stappen die ik zou moeten volgen bij het gebruiken van nagelverharder. Dat even op een papiertje gezet (zat niet in de bijsluiter van de nagelverharder) en begonnen met dag 1 van de 14. We gaan het zien... wellicht heb ik nog een goede tip hier aan overgehouden. Even voor jouw beleving, dit zijn de stappen die ik nu volg en het is de bedoeling dat je dit 14 dagen volhoudt en dit 2 a 3x per jaar:

DAG 1: eerste laagje nagelverharder op je nagels

DAG 2: tweede laagje nagelverharder op je nagels 

DAG 3: nagelverharder eraf halen (daarna smeer ik ze lekker in met nagelolie en masseer ik ze) 

Maar wat betreft mijn hielen? Daarmee ben ik terug bij af: ik weet nog steeds niet wat ik er mee moet. Ik ga de komende periode maar wat vaker cremmetje opsmeren denk ik... 

De vraag blijft natuurlijk hoe dit zo kon gebeuren. Laat duidelijk zijn dat ik van sommige dingen niet blij zou worden als mijn werknemers zo met klanten zouden omgaan. Maar ach... ik ben misschien ook wel weinig gewend en gevoelig voor de houding van mensen. En misschien komt het gewoon omdat ik mij al bij voorbaat niet op mijn gemak voel met dit soort dingen en al wat gespannen binnenstapje... Who knows. Maar... één ding is nu wel heel duidelijk: 

nu kan ik met recht zeggen dat ik ooit een voetbehandeling heb ondergaan... 

... in een schoonheidssalon! 

STOERRRRRR

En na dit alles gezegd te hebben... ga ik maar weer gewoon lekker mijzelf zijn met echt niet meer poespas dan nodig, want alleen dáár voel ik mij het prettigste bij... 👋

PS. De cremmetjes e.d. die ik in deze blogpost heb aangegeven, kunnen morgen alweer een allergische reactie geven en dan begin ik weer van voor af aan en moet ik weer op zoek naar iets nieuws, dus denk niet dat dit de ultieme suggesties zijn, hoor!

Extra info voor jou:

• Nog een paar leuke weetjes over voeten...(geen idee of dit klopt, maar het is wel geinig)
• In dit filmpje zie je een iets andere variant van de stappen... Maar... als ik het alleen al 14 dagen volhou, dan ben ik al super trots op mijzelf... 😊
• Wat denk je? Ben ik aan het zoeken naar plaatjes voor deze blogpost, stuit ik op een site over hielkloven en hoe je die kunt aanpakken en... dat mensen met eczeem daar wellicht eerder last van kunnen krijgen.... Had zij dit niet ook kunnen vertellen?