Brugpieper borduurt paardenhoofd

Toen ik - héééél lang geleden - in de brugklas zat (in Portugal, het 7e jaar), kregen we ook les in textiele handwerken. We mochten toen uitkiezen wat we gingen doen. De keuze zal best beperkt zijn geweest, maar dan nog weet ik nog wel dat we allemaal iets anders deden. Dat was in ieder geval absoluut niet saai voor de docent, maar of het nou makkelijk te beoordelen zou zijn geweest???😉

Als ik nu terugkijk op wat ik toen had gekozen als brugpiepertje van 11/12 jaar oud: een paardenhoofd met daaromheen een bladerkrans, dan sta ik er versteld van dat ik daar überhaupt toestemming voor kreeg: wát een monnikenwerk voor zo'n jonge onervaren meid. Al kan het ook zo zijn geweest dat het me sterk werd afgeraden, want zo eigenwijs was ik toen wel, geloof ik... hihihi...

Maar goed... Ik was toen gek op paarden 🐎 (net zoals jij nu, toch Lotte?), dus het zou en moest per sé iets met paarden zijn! 

Maar ja... dit waren wel hééééééle kleine kruisjes en dat ook nog eens op een blanco doek (dus niet voorgedrukt) en waar dan alle gaatjes geteld moesten worden!! Nou, ik doe mijzelf dat nu niet meer aan, hoor... 😜 Waarschijnlijk dacht ik: "o, dit heb ik zo af omdat het grootste gedeelte van het figuurtje wit is"... hihihi

Dus, als het ging om de uitdaging en hoe ik dat er vanaf heb gebracht, had ik minimaal een 10 moeten krijgen (eh... een 5, want dat was het hoogste cijfer toentertijd). Maar... jammer genoeg vond ik de uitdaging toch niet groot genoeg en kreeg ik een lager cijfer omdat ik zo kletste en het daardoor aan het eind van het schooljaar niet had afgekregen... 😏

En toen heb ik het aan de kant gelegd...

Járen later (ergens in oktober 2015) heb ik het weer gevonden en afgemaakt door er een klein paardenkussentje van te maken. Hieronder zie je hoe ik dat heb gedaan. 

En ondanks dat ik toen nog eigenlijk helemaal geen ervaring had met naaien, is hij toch schattig geworden, nietwaar? 😉

Anoniem of persoonlijk?

En als je ondertussen nieuwsgierig bent geworden waarom ik "N-11" en "T7- / H" eronder heb gezet, dan betekent dit dat ik toen in het 7e schooljaar zat, klas H en in die klas had ik, op volgorde van voornaam, nummer 11... Ik zat altijd ergens bij de João en José... 

En weet je, sommige docenten wisten onze namen niet eens en noemden ons bij ons nummer... Soms was het dan zelfs van "Het is vandaag de 11e, dus wie heeft nummer 11? Die mag naar het bord". Best onpersoonlijk als ik daar nu zo over nadenk. Maar... toen wist je niet anders. 

In Nederland vinden mensen dit zelfs vaak afstotelijk i.v.m. de nummers die men in de concentratiekampen kregen. Maar ja, dat is hier natuurlijk helemaal niet aan de orde. 

Toch heb ik bij het lesgeven altijd onwijs mijn best gedaan om mijn leerlingen bij naam te noemen. Vaste plattegrondjes hielpen daar enorm bij. Lekker makkelijk, toch?