Oase van rust

orgel van Grote Kerk in Westzaan

Zomaar een stapje uit de drukte...

Toen ik in Amsterdam woonde als student, ging ik nog wel eens naar de Kalverstraat. Wie niet? Shoppen (al kan ik lekker langs etalages struinen zonder wat te kopen 😉), een bakkie doen met een vriendin of naar de MacDonald's (weet je dat je hier bij het raam eindeloos mensen kunt kijken zonder je te vervelen?). Of gewoon zomaar lekker anoniem door de massa slenteren...

De Papegaai

De Papegaai

En... als het even kon, dan dook ik halfverwege bij nr 58 De Papegaai in. Wat? Ken je dat kerkje niet? Tja, je zou er zo voorbij lopen. Het is helemaal niet opvallend zo tussen de huizen en de winkeltjes in. Maar zeker de moeite waard om eens binnen te stappen. Een halletje in en dan door de krakende deur. Eh... Weet jij eigenlijk waarom wereldwijde al die katholieke kerkdeuren altijd kraken? Een tekort aan (smeer)olie kan ik me daar toch echt niet voorstellen...

Maar dan... dan is het ineens HE...LE...MAAL stil. Misschien een zacht muziekje op de achtergrond en wat schuivende mensen, maar verder is het helemaal stil. Dat voelt best vreemd, want op een paar meter achter je, bevindt zich misschien wel de drukste straat van Amsterdam. Maar daar ben je even niet... Heerlijk. Lekker tot rust komen...

Laatst zijn we naar Rome op vakantie geweest. Wat een geweldige stad is dat! En zo rijk aan geschiedenis! Ik had een soort van handleidinkje gemaakt aan de hand van de tips van Rosita Steenbeek en aangevuld met wat informatie op internet. Je weet  wel: die dingetjes die in geen enkel boekje staan zoals bijvoorbeeld in welke put je moet gluren om resten van Pompeï te zien. En waar het forum van Augustus zich bevindt (grrrrr.... deze heb ik beide keren dat ik er was, niet kunnen vinden!! Wat zie ik over het hoofd??)... Afijn. En dan eventjes de drukte uit, even de stilte in. Niet echt moeilijk met zoveel "Papegaaien" in Rome... (en eh... de Paus zal het toch niet erg vinden dat wij even onze e-readers en onze mobieltjes hebben opgeladen achter de biechtstoel???)

Afijn. Hetzij in de Amsterdamse Papegaai of in een van die Roomse kerkjes zittend, denk je dat je gelijk tot rust komt. Maar niks is minder waar: ons brein is een bijzonder onderdeel van ons lichaam: het blijft stiekem nog even op volle toeren draaien. Dus "even 5 min tot rust komen" is onzin en bestaat niet. Als het "werkt", dan is het een psychische placebo. Geloof me nou maar.

Bij mij duurt het meestal zo'n 20 minuten voordat ik helemaal kan zitten luisteren of om me heen kan kijken zonder echt over dingen na te denken... Twintig minuten... zou dat komen omdat adrenaline juist die tijd nodig heeft om te worden afgebroken en afgevoerd, zoals ik ook omschreef in mijn blogposts over het leren voor toetsen en examens en in die over slaapeloosheid: opslomen??? Misschien wel...

Dus ook hierin blijkt: om echt goed op te laden, energie op te doen, heb je tijd nodig...

En dan...

Als ik dan na een halfuur à driekwartier een beetje stijf word vanwege de airco en de houten banken, dan loop ik weer rustig richting de deur. Nog 1 blik achterom de schemer in en dan... kraaaaaaakkkkk... het volle licht weer in. En dan volgt er een soort van magisch moment: omdat je dan ineens ook weer midden in de mega drukte staat, komt er - tegen alle verwachtingen in - een enorm gevoel van rust door je heen. Alsof die rust vertraagd nog eventjes achter je aanrent voordat de deur weer dichtvalt. Pas op dat moment dringt het werkelijk tot je door dat je zojuist helemaal tot rust bent gekomen. Heerlijk...

Helaas woon ik niet meer in de grote stad. Tentamendrukte is ook al jaren voorbij. Maar... met enige regelmaat gaan wij naar de Grote Kerk in Westzaan voor een orgelconcert. Wat denk je? Zomaar een dik uur genieten van enthousiaste organisten die de mooiste klanken weten voort te brengen uit het schitterende orgel van deze kerk.

Ooit was ik met Hanna naar een orgelconcert geweest. Daarvan kan ik mij alleen de gène nog herinneren dat wij gigantisch de slappe lach kregen. Waarschijnlijk door een combinatie van al die stilte mensen die elkaar aan zaten te kijken en daarna de plotselinge harde geluiden van het orgel. Daar moet ik nog wel af en toe aan terugdenken. Noooooit gedacht dat ik later nog eens conerten zou bezoeken... hahaha...

Doordat deze concerten pas 's avonds zijn, mis je eigenlijk dat magische moment bij het weggaan. Dat is jammer, maar de rust is hier wel blijvend want... buiten is het ook HE.LE.MAAL stil...

En dat, afgezien van een vrijwillige bijdrage bij de uitgang... helemaal gratis! Dat kun je toch niet laten lopen, hé? Nou, de volgende is 9 november al (20u). Kom je ook??

 (zie ook mijn blogpost over het inefficiënte van het zogenaamde "multitasken")