Hééél langzaam... tergend langzaam... sleept hij zich voort. Zijn dikke, logge lichaam kronkelt over de bekende bobbels heen, op zoek naar een nieuw plekje. Achter zich laat hij een spoor van een glimmend, kleverig slijm achter. Toen hij jonger was, was hij in deze donkere, vochtige en zeer smaakvolle ruimte gekropen, maar nu is hij te groot en kan hij er niet meer uit. Al vindt hij dat niet erg hoor, dit... al dit hier... dit is een paradijs! Een maaltijd die nooit opraakt. En dat samen met zijn maatje. Die is ergens onder gekropen. Hé, waar is die nou?? Mannetje, vrouwtje... het maakt voor hem niet uit: hij is een hermafrodiet met 2 "openingen": een mannelijke en een vrouwelijke. Ook dat is lekker makkelijk. Zijn maatje is net zo. En dan te weten dat de kleintjes al in deze paradijselijke omgeving uit de eitjes zijn gekropen en zich gelijk tegoed kunnen doen aan al dit lekkers! Ssstttt...daar hoort hij het weer!!
... een geluid. Ja hoor... "Arion?"
"Ha! Rufus!" Trots op zijn verwijzing naar een Griekse dichter, kruipt Arion net even wat dichter naar het gaatje toe. Hij kan zijn buurman niet zien, nee joh, daarvoor zijn de gaatjes in de emmer te klein geboord (ze zijn eigenlijk alleen voor lucht en regenwater). Maar... daar hoort hij geschuivel in de emmer ernaast... Rufus is een oude wijze soortgenoot. Hij weet veel van wat er gebeurt met deze paradijselijke emmers. Langzaam schuiven ze beide naar de openingen. "Ze gaat het schema veranderen!"
"Schema, wie?"
"Judy heeft een nieuwe lijst gemaakt"
"Hoe? Wat? Waar?"
"Nou, je weet toch dat ze 3 emmers met wat zij noemt "compost" had? Van dat soort waar jij in woont?"
"Ja, en?"
"Nou, er is er eentje leeg"
"Leeg???? Hoe kan dat??"
"Ze vond dat het lang genoeg had gestaan na 2 jaar en heeft die gemengd met potgrond uit emmers waar het gebruikte potgrond ook al een jaar had gestaan... Je weet wel: die emmers waar alleen die vieze duizendpootjes in wonen omdat die maar weinig gaatjes hebben en daarbinnen een stuk droger zijn dan die van ons"
"En wat doet ze daar dan mee?"
"Die twee mengt ze in een nieuwe emmer en dat gebruikt ze voor in de plantenbakken"
Arion drukt zijn voelsprietje door het gaatje heen. Hij voelt de emmer naast zich. Die voelt heel vreemd aan: alsof die geverfd is. Geverfd? Jakkes! Het bladert af! Moet je ook niet doen op zo'n gladde emmer. Ook niet met eerst een laag grondverf en dan opschuren. Dat bladert toch af en dan moet je met een schuursponsje de losse velletjes eraf schuren, als je wilt voorkomen dat die velletjes in de emmers zelf terecht komen... Bah!
"Wow, dus als ze die van ons gaat mengen, dan komen we bij nieuw bladafval terecht?"
"Nou, dat is zo, ja, maar ze ruimt haar bakken aardig op en dan blijft er weinig meer voor ons over dan vooral veel zon en droogte. Dus geniet nog maar ff lekker van je plekje, Arion en doe de groetjes aan je maatje en jullie kleintjes!"
"Zal ik doen, maar... wat gaat er nu gebeuren met die lege emmer? Weet jij dat?"
"Ik hoorde dat ze die gaat vullen met een derde emmer van gebruikte potgrond en dat ze die maar 1 jaar laat "rusten" en niet 2 jaar zoals die van ons. Weet je, op zich wel slim. Het lijkt dan een beetje op de methode van ene vreemde Grote kerel genaamd Karel, het drieslagstelsel, waarbij er steeds 1 akker braak bleef en zo tot rust kon komen - ze zeggen zelfs dat die suggestie ook al in de Bijbel gedaan werd. Maar Judy heeft geen akker, dus doet ze dit met emmers en een lijstje waarin ze bijhoudt welke emmerinhoud er in welke plantenpot gebruikt is en waar die potgrond uiteindelijk vandaan komt, zo in de emmer.."
"En dat bijhouden is, omdat????"
"Nou, het zal wel allemaal... Wat een werk... Laat mij maar gewoon lekker hier rondkruipen. We hebben voorlopig nog genoeg te eten. Wie dan leeft, die dan zorgt, toch?"
Arion zocht zijn maatje weer op. Slijmerig kropen ze tegen elkaar aan en genoten van zoveel voedsel in zo'n heerlijk vochtige omgeving. Ja, want er zaten in deze compostemmers ook nog extra gaatjes in het deksel. Iets wat die potgrond-emmers kennelijk niet hadden. Blijkbaar hebben pissebedden en miljoenpoten niet zoveel vocht nodig als zij... Die Judy is wel crea, hoor: weet je waar ze de emmers vandaan heeft? Gewoon vragen bij de snackbar naar lege mayonaise- of pindasaus-emmers. Hoe kom je erop, hé? Waarschijnlijk iets van Pinterest of zo... "Rest" klinkt wel smakelijk eigenlijk. Maar wat "Pinte" dan betekent? Geen idee... Maar... eh... waarom wil ik dat precies weten eigenlijk? Veel te vermoeiend allemaal...
Arion had het druk gehad vannacht: een gesprek met Rufus en dan zijn maatje zoeken, onderweg etend van de overheerlijke hapjes. Phoe... wat een nacht!
Maar nu is het dan eindelijk weer slaapjestijd... Tot vanavond dan maar weer!
Welterusten!
Slijm lekker!
voor meer informatie...
... op mijn blog:
... op internet:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten