1. ... DAT JE JE FOUTEN NIET ZOMAAR KUNT UITGUMMEN !
Soms proberen mensen dat wel, maar... heb je wel eens meegemaakt dat je iets heel moois aan het tekenen was en dat je dan eventjes gaat gummen met een wat goedkopere gum? Als je er dan weer een potloodlijntje erover heen trekt, zie je gelijk dat de oppervlakte anders is en dat daar gegumd is...
Dus, alleen met een dure gum kun je bijna onzichtbaar gummen.
Dat houdt in dat je echt op zoek moet gaan naar zo'n speciale gum. En dat niet alleen: je moet hem ook betalen! En weet je, vaak zijn dat helemaal geen mooie en lekker geurende gummen. Daar moet je dan wel op voorbereid zijn. In het leven is het in de ogen kijken, het accepteren van je verleden die duurbetaalde gum. En soms echt heel duur!!!
Nog duurder wordt het als er iets stuk is gegaan. Een relatie bijvoorbeeld. Er zijn mensen die zeggen dat tijd alle wonden heelt... Nou, tijd helpt zeker (al is het alleen maar die eerste 20 minuten dat de adrenaline uit je lichaam verwijderd wordt ;-) ), maar... het heelt geen wonden. Misschien maakt het een korst en een litteken, maar je tekening blijft lelijk.
O ja, met een dure gum wordt het ook niet meer mooi, maar wel zo dat alleen mensen die echt in jou geïnteresseerd zijn, zo dichtbij kunnen komen dat ze het gegumde zien. Maar dat mag dan ook. Dat zijn mensen die daar alleen maar meer respect voor hebben.
Pas ook op: er zijn ook mensen die je wel willen helpen meegummen. Niet toelaten, hoor! Gummen van dingen in je leven moet je zelf doen. Een ander heeft namelijk niet in jouw schoenen gestaan en kan onmogelijk weten waarom je uiteindelijk sommige delen van de tekening wel hebt willen laten staan en andere wilt herstellen. Ook niet als je dat uitlegt, want een context kun je nooit helemaal onder woorden brengen! Pas dus altijd op voor "helpers" (zie mijn blogpost over het dramadriehoek), want die hebben geen begrip voor jouw keuzes!
En wat is er heerlijker als je een tijdje door een moeilijke gum-periode bent geweest en je dan ontdekt dat er een stukje tekening is die je helemaal weer zelf mag herstellen: je mag zomaar nieuwe keuzes maken, nieuwe wegen inslaan... WAAAUUUWWWW... Gaaf toch?
Maar bovenstaande uitspraak toont ons nog meer dan dit...
2. ... DAT JE HET LEVEN VAAK NIET IN DE HAND HEBT !
Als je iets laat vallen, gaat het omlaag. Dat noem je zwaartekracht. Niks aan te doen (wist je trouwens dat zelfs lichtstralen worden aangetrokken door de zwaartekracht en een lichte buiging vormen?). En dat als je in een gesloten systeem iets op zijn beloop laat, alles zo'n chaos zal vormen tot er een soort van balans ontstaat (een tienerkamer, bijvoorbeeld... hihihi...).
Zo is het ook als je met mensen te maken hebt. Grote dictators hebben getracht alles naar de hand te zetten, maar ook niet krijgen dat nooit 100% voor elkaar. Alleen bij die mensen die denken dat ze nooit een alternatief hebben. Soms is het flink zoeken en vaak heb je daar anderen voor nodig, maar uiteindelijk is alles een keuze. Wat je doet, wat je zegt, alles blijft een keuze. Maar hoe dat uitpakt... dat heb je vaak niet in de hand.
Ik heb in een psychiatrische polikliniek gewerkt. Daar leerde ik wat ik ook op de opleiding Orthopedagogiek heb geleerd: er zijn mensen die dusdanige rugzakjes hebben, dat hun kijk op de realiteit, op het leven, op mensen niet meer reel is. Dat is heel erg. Die kunnen je zelfs aanvallen als je gewoon glimlacht. Erg is dat! Hoe heeft hun levenstekening eruit gezien voor ze op zo'n punt komen? Wie heeft hun tekening gewoon met goedkope gun voor hen uit proberen te gummen???
Dat betekent voor jou, dat jij weliswaar kunt kiezen om positief te reageren op mensen, maar dat ook dit een uitwerking kan hebben die je niet verwacht. Niet in de hand hebt. Waar je heel creatief mee om moet gaan, dus.
En dan over die heerlijke tieners gesproken... Geweldig hoe lekker onverwachts zij kunnen reageren... Het pubergedrag is niet alleen gevolg van het ontwikkelen van hun brein (zie mijn 2delige blogpost over het puberbrein) maar... ook omdat ze moeten leren welke levenstekeningen ze wel en welke ze niet in de hand hebben. Ongelofelijk... Als je ze niet laat puberen, maar ook als ze van volwassenen geen uitleg krijgen waarom sommige lijntjes zus en andere lijntjes zo getekend worden... dan leren ze nooit hoe ze met dingen uit het leven om moeten gaan en vooral niet... waar die dure gummen te verkrijgen zijn... Durf als docent of als ouders kwetsbaar te zijn en te zeggen dat je het soms ook niet weet, dat... je het leven soms niet in de hand hebt... Hoe graag je dit ook zou willen...
Focus nooit op dingen die fout gaan. En al helemaal niet die fout kunnen gaan. Dat heb ik al zo vaak wel gedaan. Maar dat breekt je op. Echt waar. Ik hou van films en boeken over bijv mensen (historisch of fictief) die door moeilijke dingen heen zijn gegaan - daar kun je zoooooo veel van leren.
En... eh... wie had nou verwacht dat de hele wereld een jaar in de ban zou zijn van een virus? Jaja... ik weet het... Het zijn vooral de mensen die zich belemmerd voelen in hun activiteiten, die de situatie niet kunnen of willen accepteren zoals die is, die lockdowncijfers vergelijken met een volledige open maatschappij die in de ban zit van griepvirussen. Dat valt echt op en dat slaat helemaal nergens op. Dat is appels met peren vergelijken. Het klopt dat het soms erger gemaakt wordt dan dat het is. Dat hoort nou eenmaal bij deze bangmakende maatschappij.
Uiteindelijk is het jouw keuze waar je op focust. Zoals een buurvrouwtje onlangs zei "Het is zoals het is". Kijk om je heen en teken verder die tekening van jou. Blijf van die van anderen af, respecteer andere meningen... We zijn er samen in beland en we komen er samen weer sterker uit, want weet je: ook hier zijn we weer (bijna) doorheen gekomen. Het hele digitale wereldje is bijvoorbeeld met een sneltreinvaart ontwikkeld...
En het mooie? Steeds meer mensen missen de sociale contacten. Wauw... wat gaat er veel geknuffeld worden binnenkort... (ja, ook door nuchtere Hollanders, ik weet het zeker! 😉)
Als laatste heeft de uitspraak ook nog iets heel moois...
... DAT JOUW TEKENING ECHT JOUW EIGEN TEKENING IS EN DAT, OMDAT JIJ UNIEK BENT, OOK JOUW TEKENING UNIEK IS !
TCK's (Third Culture Kids), oftewel diegene die in meerdere culturen leven of hebben geleefd (zoals ik dus) hebben vaak een gemeenschappelijk kenmerk: spullen hebben waarde, soms veel waarde (je kussen, of je knuffel, of dat ene bloempotje). Niet dat zo iemand materialistisch is of zo, maar... spullen zijn herinneringen. Herinneringen aan gebeurtenissen, aan mensen, aan culturen, aan vrienden, aan verdriet, aan blije momenten... Ik heb dat ook, zeker weten.
Maar wat ik wel heb mogen leren is dat die tekening waar we het over hebben, onze levenstekening, die wordt gewoon niet gewist als die eenmaal getekend is... Of je nou foto's hebt, of niet. Of je spullen hebt of niet... Het is er en dat is helemaal van jou. je mag er mee doen wat je wilt: verder tekenen, gummen... of eventjes helemaal niks... pauze...
Eventjes helemaal niks... Dat mag ook, hé?! Nee niet echt van onze maatschappij... Maar van mij wel, hoor. Als er maar een mooie tekening voor in de plaats gaat komen, deal?? 👊
(wil je meer lezen over tekenen, zie dan ook mijn blogpost over Escher)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten