Woefffff… Hallooo… ik ben Lara en ik mag jou vandaag alles vertellen over hoe deze twee mooie sleutelhangers voor mijn baasjes zijn gemaakt. Stoer, hé?
En dan denk je: Wat een kleine dingetjes, die moeten zo klaar zijn!
Nou… dat is niet zo.
Ten eerste zijn vaak de kleinste dingen lastiger bij het passen en meten (want, tja… het mensenvolk moet de letters toch echt wel kunnen, lezen, nietwaar? Woefff…) en hier werd er ook nog eens extra geoefend omdat een aantal dingen voor het eerst werden gedaan.
Dus... het tweede rondje ging écht een heel stuk sneller, hoor! Een aantal vragen die hiervoor naar boven kwamen, waren dan ook:
Hoe maak je mooie rondjes?
Hoe maak je mooie groeven daarin?
Hoe zet je de foto er netjes op?
Hoe kun je het zo fixeren dat het mooi blijft?
Hoe brand je iemand anders handschrift op een inimini
randje?
Hoe maak je er een gaatje in zonder het te beschadigen?
En als laatste: welke versies vinden mijn baasjes het
leukst?
Eiken rondjes... mét groef...
Een eik is een boom. Van een boom maak je planken en die leg je op de vloer. Zo zeggen mensen dat tenminste. Ik gebruik een boom liever voor mijn plasje, maar goed. Voor dit project zijn eiken tapi-stroken gebruikt.
Uit die vloerdelen moesten dus wel ff wat rondjes uit gezaagd worden. Maar ja, wat is een mooie grootte voor een sleutelhanger? En… eh… hoe zaag je een rondje zonder dat er een gat in het midden ontstaat? Nou, Jan heeft daar kennelijk een mooi trucje voor bedacht: een malletje (geef mij maar een molletje… woeff). Super kunstig en… het is nog gelukt ook… Hij heeft er gelijk een aantal gezaagd waardoor Judy mooi gelijk wat oefenmateriaal had. En dan ff opschuren en klaa…. Eh… neeeeeee….
 |
| voorbeeld: een eerste idee |
Mijn baasje had er een aangewezen waar zijn voorkeur naar uitging: met een groef… (zie voorbeeld)
In een rondje heeft Jan er daarom heel licht een nieuw rondje in gezaagd (maar dat was onwijs moeilijk om goed in het midden te doen) en in een volgende heeft hij het rondje gestansd (gewoon een paar keer een flinke knal op een scherp rondje geven, kennelijk…).
Het gezaagde rondje werd wel dieper maar toen Judy ze beide uitdiepte en een foto doorstuurde van beide rondjes naar mijn baasje, ging had de minder diepere gestansde groef toch de voorkeur.
Dat uitdiepen en beetje bollen van de randen had Judy eerst met een V-guts geprobeerd, maar dat wilde niet zo. Het ging beter nadat de groef wat was uitgekerfd met een mesje en bijgestoken met een scherpe beitel en… jawel… door er een vijl doorheen te halen.
Daarna werd de groef netjes gemaakt met behulp van schuurpapier (K80 & K600, waarbij die met de fijnste korrel (600) gebruikt werd om het uiteindelijk mooi te polijsten).
Het maken van dit rondje is wellicht nog het meeste werk geweest (én het schrijven van deze blogpost).
Maar… het is Judy gelukt om samen met Jan die rondjes te fiksen. Wauw… Woefff…
 |
| dit is 'm nu geworden ! |
Tekst branden
Ooooeeeee… hout in de fik stoken? Weg wèèèèzeeeennnn!!!
Uiteindelijk heeft ze het helemaal overgetekend, maar toen kwam de volgende heuvel. O… sorry: euvel: de letters waren zo klein dat zelfs met de fijnste punt… jawel… het papier wegbrandde… (zie je nou wel: doodeng dat “branden”!!).
Dus, heeft Judy het opnieuw overgetekend met potlood, direcht op het rondje zelf. Dat bleek prima te gaan en zelfs uitgummen ging prima. Zo zie je maar weer: gewoon niet te moeilijk doen!
Dus: letters gebrand, overgeslagen beetjes potlood weggegumd en ff nagepolijst met een “korreltje 600”…
Beitsen en
boren
Voordat er op de andere zijde de foto geplaatst zou worden, moest eerst deze kant helemaal klaar.
Hiervoor heeft Judy een noten-beits gebruikt van de Gamma, en die er 1x met een lakrollertje op gedaan zodat het wel donker, maar niet té donker zou worden. Dat lakrollertje zorgde ook voor een lichte spikkel om het een natuurlijkere look te geven… Persoonlijk had ik liever een lichter kleurtje gehad die beter bij mijn haren zou passen, maar… smaken verschillen… Ook de zijrandjes moesten keurig gebeitst worden. De beetjes beits die aan de foto-zijde opgedroogd was, kon er makkelijk vanaf geschuurd worden met een K80 en daarna een K600.
Sssssttttt!! 🙊 Judy verklaptte me zojuist een detail – en niet doorvertellen hoor, maar ze heeft in de groef wel nog wat extra beits gedaan om het wat donkerder te maken. Leuk, dat zijn dan van die keukengeheimen die niemand weet, alleen de persoon zelf. Nou, “my lips are sealed”. Ik zou zoiets niet eens aan het internet willen toevertrouwen… Dus jij ook: ssssttttt….
En dan nu het gaatje: op de plek waar de groef heel licht beschadigd was (het blijft poot-werk, hé?) heeft Jan heel voorzichtig een gaatje geboord. Zo klein mogelijk, maar wel dat er een suède touwtje doorheen kon. Het is dus een boortje van 2,5mm geworden…
Super gaaf zo’n suède touwtje!!! Kun je echt leuk mee spelen! Ehhhhh… Ohww… Watte?? Dat mag niet??? Hé, jammer nou…
En nu de
foto plaatsen…
Dat moest eerst geoefend worden dus heeft Judy een trouwfoto van hun gebruikt op een ander rondje . Hieruit bleek dat de foto ten eerste heel scherp moest zijn. Ook bleek hoe belangrijk het is om de foto heel goed passend te knippen alvorens het op het hout te fixeren. En een houten randje? Nee, dat wordt niet mooi. En ook belangrijk dat je echt minimaal akrylvernis gebruikt en al het overtollige weghaalt, want dat wordt later heel lelijk en scheurt veel makkelijker.
Dus heeft mijn baasje een scherpe foto van mijzelf met mijn baasjes naar Judy gemaild. Die moest vervolgens verkleind worden (3,5x3,5cm) en… jawel… in spiegelbeeld geprint worden.
Met een inktjet-printer de foto op hout zetten, werkt het niet (zie foto) omdat de inkt ín het papier gezogen wordt, maar met een laserprinter werkt het ook niet. Die legt weliswaar de foto wel óp het papier maar op een of andere manier blijft die niet mooi als die natgemaakt wordt (dat natmaken had ik wel voor ze kunnen doen, maar ja… ik was er niet bij, helaas).
Dus op naar een drukkerij en daar een velletje met een aantal kleine fotootjes laten uitprinten. Die vonden het super grappig om mee te denken wat zou gaan lukken of niet. Ze hadden er uiteindelijk een speciale printer voor, maar wat dat voor printer was, konden ze niet vertellen… Maar toch wel leuk als er ineens meer mensen gaan meedenken, toch?!
Ze boden zelfs aan om het velletje zowel op gewoon papier alsook op glanzend papier af te drukken. Gaaf! Later, bij het maken van een oefenplankje, bleek dat ze beide even goed resultaat opleverden, zij het alleen dat het wat lastiger was om het glanzende papier uiteindelijk van de foto af te krijgen. Gewoon papier werkt dus prima.
Afijn. Nu is er akrylvernis nodig om de foto op hout te gaan fixeren. Op internet zijn filmpjes te vinden over hoe je dat moet doen. Maar eentje sprong eruit: je fixeert eerst de foto zodat die minder kwetsbaar is als je 'm er nat opplakt. Dus, je kunt nu heel ingewikkeld gaan doen, maar dat hoeft niet. Beetje voorzichtig doen en je foto zit er zo op.
Mits je het juiste goedje gebruikt... Judy heeft zowel met Mod Podge van de Pipoos geoefend, alsook met Akrylic Varnis van de Action...
 |
| oefenplankje links: gefixeerd met Acrylic Varnis (Action) rechts: gefixeerd met duurdere Mod Podge |
Op de foto van het oefenplankje zie je 4 foto’s, waarvan de bovenste 2 van gewoon papier en de onderste van glanzend papier komt. Het maakt dus uiteindelijk niet uit waar je op print (de onderste hebben alleen ietsje meer tijd gekost om mooi te krijgen).
Wat wel degelijk uitmaakt, is dat de 2 linkerfotootjes op het hout gefixeerd zijn met akrylvernis uit de Action en de rechter 2 met Mod Podge.
Maar zie je de randjes van die rechter twee fotootjes? Die moet je dus hiervoor niet gebruiken… Met die duurdere Mod Podge waar men op internet lovend over is, blijven de randjes dus heel erg slecht plakken (en die randjes vallen nou juist heel erg op op zo’n mooie penning… eh… sleutelhanger!) Kortom: lang leve de Action!
Afijn. Het insmeren moet ook even goed gedaan worden:
Ze heeft ze eerst ingesmeerd door met de kwast vertikale strepen te trekken, 20 min. laten drogen en dan hetzelfde procédé met horizontale strepen. Dat is genoeg om de foto echt goed aan de akrylvernis te fixeren. Ze zijn dan ook wat harder. Je mag ze ook langer laten drogen, hoor. Dan wil ik ze daarna wel voor je wegslepen… woefff…
Zo. Maar nu in
het “echie”…
Je denkt natuurlijk wat ik dacht: niet zo moeilijk doen, joh! Dat randje knip je na afloop wel goed! Maar… dat valt tegen: als het randje uiteindelijk nog niet gescheurd is, is ook het knippen (of snijden) bijna onmogelijk om netjes te doen.
Dus niet zeuren: gewoon het kartonnen rondje precies op maat maken. Geef daarbij ook aan waar het gaatje zit, zodat je het steeds kunt bijknippen waar nodig en precies weet hoe die moet zitten. Dat is ook gelijk handig voor het knippen van de foto zelf.
Let op: heel belangrijk!!! Zorg ervoor dat het kartonnetje (en daarna de foto) zo ligt, dat de geprintte zijde (dus met foto) tegen het hout aan komt. Daar moet je ff goed over nadenken, hoor. Leg het kartonnen rondje op de foto (let op waar het gaatje komt, dus niet door mijn neus of zo…) en knip de foto precies op maat. Vergeet ook de stip van het gaatje er niet op aan te geven. Leg het fotootje op het houten rondje (fotokant - nogmaals - tégen het hout aan!) en knip het heel precies op maat!!
En nu, de foto is al 2x ingesmeerd met acrylvernis (eerst vertikaal en dan horizontaal) dus voor het opplakken ervan, hoeft je de foto alleen nog maar 1x met vertikale strepen in te smeren en zo ook op het hout. Zorg ervoor dat je ook ietsepietsje over het randje smeert, voor het geval er een inimini beetje er toch overheen gaat en zodat dat beetje niet de boel gaan afscheuren.
Nu ga je de foto op het hout plakken... Oei wat is dit nu spannend!!!... Woeffff... 🙈
Om het heel voorzichtig vast te houden, kun je heel voorzichtig een niet al te scherpe pincet gebruiken, want dat stukje waar je vastpakt, zie je na afloop niet meer terug. Na het opplakken moet je eerst héél goed met je vingers gladstrijken en daarna met een oud pasje echt goed al het overtollige spul naar de randen strijken en goed eraf likken… (nou, gebruik maar een tissue want het smaakt echt vies, hoor!). Belangrijk is dat er geen akrylvernis óp het papier komt – dit wordt hard en erg lastig (maar niet onmogelijk) om er later af te halen…
Daarna minimaal 20 minuten laten drogen (een uur is beter).
Rubbelen en aflakken
Wat is dat nou
voor raar woord… Weet jij wat dat betekent? Sommigen noemen het ook "rullen"... Whatever... Let op, ik zal het je
uitleggen…
Het papier zit nu goed stevig op het hout. Je ziet nu alleen wit papier. Is ‘ie eindelijk droog… moet je ‘m weer natmaken… Hahahaha… hoezo nutteloos… Kwakkie erop… Mmmmmmm…
 |
| foto van: http://www.peutograaf.nl/blog/diy-foto-op-hout/ |
Judy deed het
echter een beetje anders: een bakje met een bodempje water ernaast, vinger erin
natmaken, papier aandeppen en dan… papier eraf gaan rubbelen. Gebruik echt zo
weinig mogelijk water om het scheuren te voorkomen. Je moet dit voor het hele
rondje een keer of 2 à 3 herhalen en het tussendoor goed laten opdrogen.
Waarom? Omdat, als je denkt “zo die is mooi geworden!” er na het drogen een
witte waas overheen verschijnt. Tja… dan was kennelijk nog niet al het papier
weggehaald…
Als je daarna een
schuurpapiertje K600 er overheen haalt, blijft de foto relatief netjes. Doe je
het ervoor dan kun je het schudden… En nogmaals: als de foto er niet mooi op
zit, schuur die eraf en plak de volgende erop… Net zo lang tot het goed gaat.
Omdat Judy al met het oefenplankje had geoefend, is het bij haar gelukkig in 2x
gelukt.
Beitsen
Ja, die nootjes weer, hé? Want ook de foto moet wat bijkleuren. Helemaal omdat mijn baasjes niet zoveel kleur heeft uit zichzelf… Beetje bijpoederen, zeg maar. Nee, hoor… dat heb ik niet nodig…
Nu dan, als je rondje helemaal kurkdroog is (lees hier meer over kurk!) en heb je m heeeeeeel voorzichtig gepolijst met K600 en weer volledig stofvrij gemaakt, smeer er dan een flinterdun laagje noten-beits overheen en gebruik hiervoor een kwastje (die spikkeltjes van de lakroller zijn op een foto niet zo mooi – en de strepen die het kwastje maakt, trekken daarna weer helemaal mooi weg). Neem ook de randjes een heel klein beetje mee. Meer gedetailleerde info van het oefenplankje zie je helemaal onderaan deze blogpost.
Héééééééééé héééééééééé… Kun je eindelijk ademhalen! Gelukkig kun je al die wachttijden gebruiken om je hond uit te laten… Want dit is voor een hondenblaas ook niet zo bevorderlijk, hoor!
Klein puntje markeren vanaf de gebrande kant en dan prikken vanaf de foto-kant.
Koortje erdoor en die licht knopen (licht, zodat die knoop nog versteld kan worden) en dan aan een ringetje hangen.
Twee hartjes knippen uit een kurken band (Wibra), leuke tekst met “made by…” erop branden en die met een tukje touw aan hetzelfde ringetje hangen. En klaar is je rondje…
Tweede rondje
Hierna heeft Judy er nog eentje gemaakt voor mijn tweede baasje maar dan met op de achterkant alleen de namen en de datum. Leuk, toch?
En dan nu jij…. Je
kunt gewoon alle stappen hierboven volgen… En wil je meer van Judy's hout-projecten lezen? Klik dan hierop...
En ik? Zowaar ik Lara heet, ga ik nog ff lekker slapen en weer energie opdoen van dit hele verhaal… Ondertussen kun jij nog ff naar de foto's hieronder kijken. En weet je? Misschien… hééél misschien… ontvang ik ook zo’n leuke penning per post zodra ik wakker word… Woefff…. ZZZZZZzzzzzzzzzzz
En event wat meer gedetailleerde info over het oefenplankje...
Wat wél belangrijk is, is dat de akrylvernis pal op de gefixeerde foto gesmeerd wordt. Of je het daarna nog beitst of niet...
LO: foto op glanzend papier geprint en gefixeerd met Akrylic Varnis van de Action. Het linker deel is daarna afgelakt met dezelfde akrylvernis, maar rechts niet. De foto is geheel niet gebeitst.
RB: foto op gewoon papier geprint en gefixeerd met Mod Podge. Het linker deel is daarna afgelakt met dezelfde akrylvernis, het rechter deel niet. De hele foto is tenslotte met beits bedekt, m.b.v. een lakrollertje.
RO: foto op glanzend papier geprint en gefixeerd met Mod Podge. Het linker deel is daarna afgelakt met dezelfde akrylvernis, het rechter deel niet. De hele foto is tenslotte met beits bedekt, maar nu m.b.v. een kwast. Opvallend is dat de foto echt veel mooier wordt als de beits erop gesmeerd wordt met de kwast.
Het effect van het opschuren zoals bij LB is hier helemaal opvallend groot: het onderste gedeelte wordt écht veel lelijker aan de rechterkant, waar niet eerst Mod Podge op gesmeerd is voordat er beits overheen gaat, zoals je kunt zien op de foto hieronder:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten