Permissie

Indonesië, tijdens de 2e WO... Nederland, daarna...

Heb jij of jouw (grootouders) in deze periode in Indonesië gezeten of ken je iemand die daar moeilijke omstandigheden heeft meegemaakt? Dit boek van Joke Verweerd zal heel veel herkenning danwel begrip geven voor de omstandigheden waarin men toen geleefd heeft.

Er lopen in het boek voornamelijk 2 verhalen samen: die van Dee, een jonge tandarts in Nederland en die van haar grootouders die uit Indonesië kwamen en ondanks de zeer pijnlijke dingen die ze hebben achtergelaten, een nieuw bestaan in Nederland hebben opgebouwd. Er zijn echter van beide kanten veel zorgen om Nonnie, moeder van Dee en kleindochter van Chris en Moesina, die als klein kind uit Indonesië is meegekomen.

In dit boek staan veel Indonesische woorden en gerechten. Voor mij veel onbekende woorden maar desondanks is het verhaal prima te lezen. Een heel indrukwekkend boek over het grote dilemma tussen het praten over pijn en het verzwijgen ervan.

Boekbeschrijving:

"Na bijna vijftig jaar zijn de herinneringen aan de oorlogsjaren en de Bersiatijd voor Chris en Moesina Breur van Haagoort nog niet weg. Integendeel. Hoewel ze zich schijnbaar volledig hebben aangepast in Nederland, gaat de spanning in de familierelaties steeds meer het leven beheersen. De verhouding met hun dochter Nonnie en kleindochter Dee is gecompliceerd en wordt beheerst door de drang tot toedekken. Het verleden is voorbij en wat we niet zeggen, is er niet.

Als de spanning te groot wordt, neemt Nonnie een besluit en vertrekt naar Indonesië, op zoek naar haar wortels. Deze doorbreking van het patroon brengt verandering. Het is dan mei 1998, de maand waarin de Indonesische studentenwereld in opstand komt........

Permissie beschrijft op herkenbare en ontroerende wijze de emotionele ontwikkeling van drie hoofdpersonen: moeder, dochter en kleindochter. Door plotselinge gebeurtenissen wordt een vastgeroest rolpatroon binnen de familie doorbroken. Er ontstaat een proces waarin, zich oprichten, zich geconfronteerd zien met het verleden en zichzelf en elkaar uiteindelijk permissie geven tot verwerking en acceptatie..."

Uitspraken: om een idee te krijgen van het boek, heb ik een aantal (mijns inziens) veelzeggende uitspraken uit dit boek verzameld:

* Met het verzwijgen van het verhaal begon de slavernij aan het verleden. (p.93)

* Als al het kwaad in een mens bovenkomt, uit angst, uit wraak, uit zelfbehoud, dan is de mens een onmens geworden. (p.102)

* Weten schept verantwoordelijkheid.  (p.108)

* Maar hoe kan het minder worden als je de pijn opzoekt? Als je weet hoe je er aan komt, dan pas kun je weten hoe je er af komt. (p.124)

* Houden-van gaat niet zonder bewondering. Ze was bang dat ze het niet in zich had, zo'n onvoorwaardelijke liefde, zo blindelings. Maar het is dus niet iets wat je hebt, het is iets wat je cadeau krijgt. Dit is het bewijs van Gods bemoeienis met de wereld, denkt ze en het wordt warm achter haar ogen. Dat er liefde is! (p.164)

* Is het leven dan spoorzoeken? (...) 'Dat moet van God zijn toch? Hij heeft gehoord dat wij Hem nodig hadden!' Kon ze dat nu maar geloven! Of is het gewoon toeval? Werkt Hij soms met toeval, in de hoop dat men er Hem in herkent? Is God er voor wie Hem wil ontdekken, in een teken, een boodschap, een signaal of een spoor? Ook in deze puinhoop? Maar al die ellende dan? Er zijn veel meer hulpvragen dan reddingen, er zijn veel meer gebeden dan verhoringen. (p.164)

* Zonder Hem zou de wereld al weer terug bij af zijn. Want dat wat losgelaten wordt, verwordt tot chaos, zelfs zonder dat de mens zich ermee bemoeit. (p.169)